 |
بر اساس منابع شیعی، دستگاه عباسی در زمان امام عسکری(ع) درصدد یافتن فرزند او به عنوان مهدی و جانشین پدر بود و از این رو تولد امام زمان مخفی نگه داشته شد و جز چند تن از یاران خاص امام حسن عسکری(ع)، کسی او را ندید. از این جهت پس از شهادت امام عسکری(ع)، بسیاری از شیعیان دچار تردید شدند و فرقه‌هایی در جامعه شیعه پدید آمد و جعفر کذاب عموی امام زمان توانست گروهی از شیعیان را بر گرد خود جمع کند. در این شرایط توقیعات امام زمان، که عموماً خطاب به شیعیان نوشته می‌شد و توسط نائبان خاص به اطلاع مردم می‌رسید، موجب تثبیت دوباره تشیع گردید، تا جایی که در قرن چهارم هجری از میان آن فرقه‌ها، تنها شیعه دوازده‌امامی باقی مانده بود.
امام زمان پس از شهادت پدرش، در غیبت صغری به سر برد و در این مدت، به وسیله چهار نائب خاص، با شیعیان ارتباط داشت، اما با آغاز غیبت کبری در سال ۳۲۹ق، ارتباط از راه نایبان خاص نیز پایان یافت. در اعتقاد شیعیان، مهدی(ع) زنده است تا زمانی که به همراه عیسی(ع) ظهور کند. علمای شیعه درباره چگونگی عمر طولانی او دلایل گوناگونی از جهت علمی و عملی ارائه کرده‌اند.
به اعتقاد شیعیان حجت بن الحسن(ع) در آخرالزمان ظهور می‌کند و به همراه یارانش حکومتی جهانی برپا می‌سازد و دنیا را که پر از ظلم و ستم شده است، آکنده از عدل و داد می‌نماید. در روایات اسلامی، انتظار فرج به معنای انتظار ظهور امام زمان به همراه تلاش برای کسب آمادگی، بسیار مورد تاکید قرار گرفته است.
تفاسیر شیعه، با اتکا به روایات معصومین، پاره‌ای از آیات قرآن کریم را درباره امام زمان دانسته‌اند. روایات بسیاری از ائمه درباره امام زمان، زندگی و غیبت و حکومت او نقل شده و کتاب‌های حدیثی فراوانی با هدف نقل این روایات نوشته شده است. علاوه بر کتب حدیثی، آثار بسیاری درباره امام زمان تالیف شده است.
اهل سنت با استناد به منابع روایی خود به مهدی، به عنوان منجی آخرالزمان اعتقاد دارند و او را از نسل پیامبر(ص) می‌دانند ولی بسیاری از آنها معتقدند که او در آخرالزمان متولد خواهد شد. برخی از علمای اهل سنت همچون سبط بن جوزی و ابن طلحه شافعی دوازدهمین امام شیعیان را همان مهدی موعود می‌دانند.
ادعیه و اذکار فراوانی برای ارتباط با امام زمان در عصر غیبت ذکر شده است مانند دعای عهد، دعای ندبه، زیارت آل یاسین و نماز امام زمان. بر اساس برخی احادیث، دیدار با امام زمان، در عصر غیبت نیز ممکن است و برخی از عالمان شیعه در کتاب‌های خود، حکایت‌هایی را از دیدار برخی افراد با امام زمان ذکر کرده‌اند.
اماکن بسیاری در نقاط مختلف به امام زمان منسوب شده است؛ از جمله سرداب غیبت در سامرا، مسجد سهله در کوفه و مسجد جمکران در قم.در احادیث شیعه، برای امام دوازدهم نام‌هایی همچون محمد، احمد و عبدالله ذکر شده است. با این همه او در میان شیعیان بیشتر با مهدی شناخته می‌شود که از لقب‌های اوست.
نظرات شما عزیزان:
:: موضوعات مرتبط: پیامبران و معصومین، ،
